Την Κυριακή 10 Μαΐου ήταν η γιορτή της μητέρας ως γνωστόν.΄Ένα "ξερό" χρόνια πολλά απ΄τα παιδιά μου και έφυγε η μέρα χωρίς πολλά πολλά.
Και...ξημερώνει Τρίτη 12 Μαΐου! Μιλάω με τον γιο μου στο τηλέφωνο (βρίσκεται Αθήνα) όταν ακούω να μου λέει : " συγνώμη για την καθυστέρηση. Δεν μας το είχαν ετοιμάσει εγκαίρως" και βλέπω την κόρη μου να έρχεται κοντά μου κρατώντας ένα μικρό κουτάκι. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τα συναισθήματα που είχα αυτή τη στιγμή. Τα δάκρυα χαράς κυλούσαν χωρίς να μπορώ να το ελέγξω. Τελικά νομίζω ότι έχω κάνει κάτι καλά!
Δεν θα το αποχωριστώ ποτέ!!!
Εύχομαι τα παιδιά μου να κολλήσουν το "μικρόβιο" των δικών τους παιδιών που έγιναν καλοί άνθρωποι και εγώ να κολλήσω το "μικρόβιο" της αντοχής και της αγάπης τους!
κ όπως λέει η Pam Brown: "Δεν καταλαβαίνεις πόσο σε αγαπά η μαμά σου, μέχρι να ανακαλύψεις στο συρτάρι όλες τις ζωγραφιές και τις κάρτες που της έχεις δώσει."
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες (έστω και καθυστερημένα)!
Ευχαριστώ πολύ Fifi m....xxx
